A mamá de Xavi, Cristina, veu ao cole a contarnos cousas sobre as persoas con discapacidade. Despois de pasar pola clase de 3 anos, veu a visitar ás SUPERPEDRAS.
Falamos das diferencias entre as persoas e contounos un conto chamado "Por cuatro esquinitas de nada", todo un clásico no que os propios nenos participaron con pequenos títeres das personaxes, que neste caso son "redonditos" e "cadradito". O final do conto deixanos a mensaxe de que:
non se trata de mudar as persoas para seren iguais que un, nin de obrigar a que todos encaixen polo mesmo patrón, senón de mudar o ambiente e facilitar que todos, sendo diferentes, poidamos vivir en igualdade de oportunidades e felices .
Despois buscando exemplos, concretamente falamos dos discapacitados visuais e auditivos, e saímos a xogar ao fútbol e aos bolos, comprobando que a pesar de non ver, as persoas cegas ou con deficiencia visual poden xogar guiándose polo son. Simplemente necesitan que a pelota teña algo dentro para que cando se mova faga son e saiban onde está. No caso dos bolos eran os propios bolos-persoa os que facían ruido para que o lanzador puidese derribalos!
Ningún comentario:
Publicar un comentario